از یازده سالگى در خدمت
امام هادى(علیه السلام) به سر مى برد و بعدها با تظاهر به روغن فروشى در اوج
خفقان حکومت متوکّل و سایر حاکمان جور عبّاسى بیش ترین نقش را در انتقال معارف به شیعیان بر عهده گرفت. او که از وکلا و
نوّاب دو امام پیشین بود، به عنوان اوّلین نایب خاصّ حضرت مهدى(علیه السلام)معرفى
شد. او در سال 300 هجرى در گذشت و در بغداد مدفون شد^{( )}.

محمّد بن عثمان عمروى: پس از فوت پدر،
افتخار نیابت خاص از امام زمان(علیه السلام)را یافت. او که چندین کتاب در فقه و
حدیث نگاشته است، چندین بار مورد تأیید خاص قرار گرفت و حضرت مهدى(علیه السلام)
درباره اش فرمود:

«اِنَّهُ ثِقَتى وَ کِتابُهُ کِتابى»^{( )}

«او مورد اطمینان من است و نوشته او نوشته   من است.»

او در آخر جمادى الاول سال 305 هجرى
درگذشت.