-  توصیف دجّال به زبان نمادین

 همان گونه که پیش از این گفتیم در میان مهدى پژوهان، محققى که بیش از دیگران بر رمزى بودن زبان احادیث در قضیه‏ ى دجّال تأکید داشته و مفصّل‏تر بدان پرداخته است، علامه سید محمد صدر در جلد سوم موسوعة الامام المهدى است که در اینجا خلاصه‏ ى سخنان ایشان را نقل مى‏کنیم.

 مفهوم دجّال، سمبل پیچیده ‏ترین و خطرناک‏ترین دشمن اسلام و خداست و این در واقع، توصیف تمدّن و جهان‏بینى ماتریالیستى غرب است؛ زیرا تاریخ ادیان تاکنون چنین دشمنى به خود ندیده است. در احادیث دجّال آمده است: (از زمان خلق آدم تا روز قیامت، امرى خطیرتر از دجّال وجود ندارد)، و استفاده از کلمه (أمر) خود بیانگر این حقیقت است که دجّال یک شخص معیّن نبوده، بلکه یک جریان فرهنگى - اقتصادى - سیاسى ضد توحیدى و ضد دینى است.

 در روایات باب وارد شده است: (از ترفندهاى دجّال این است که به آسمان دستور مى‏دهد که ببارد و در پى آن، آسمان خواهد بارید و به زمین امر مى‏کند برویان و به دنبال آن، زمین رستن آغاز خواهد کرد)، و این چیزى است که تمدّن غربى بر اساس پیشرفت‏هاى خیره‏کننده در عرصه ى فن‏آورى صنعتى و پیشرفت در زمینه‏هاى فیزیک فضایى و بیوشیمى و ده‏ها شاخه ى دیگر علمى و با سیطره‏ ى همه جانبه بر منابع طبیعى، بدان دست یافته است.

 بدیهى است که این شعبده‏ها و تردستى‏هایى که از آستین تمدن مادى غرب بیرون مى‏آید، تا چه حدّ اذهان سطحى‏نگر و ساده‏ اندیش را مسحور و مرعوب خود مى‏سازد.

 در اخبار دجّال آمده است: (از شگردها و شیوه‏ هاى اوست که اگر بر محلّه‏اى عبور کند و مورد تکذیب و روى‏گرداندن اهل آن واقع شود، کسى از آنان زنده نخواهد ماند و اگر بر محلّه‏اى بگذرد و مورد استقبال و تصدیق اهل آن قرار گیرد، آسمان را گوید که بر آنان ببار و زمین را امر کند که بر ایشان برویان تا آنجا که زان پس، دام‏هاى ایشان در نهایت فربهى و شیرآورى و... خواهند شد).

 و این، پدیده‏اى است که ما امروزه در صحنه‏ ى بین الملل و روابط به اصطلاح شمال - جنوب به خوبى شاهد آن هستیم؛ هر جامعه‏ اى که خود را در آغوش غرب استکبارى انداخته و حلقه ى سرسپرده ‏گى آنان را در گوش کند، از نظر اقتصادى و رفاهى مورد توجه غرب قرار مى‏گیرد و هر کشورى که بخواهد در مقابل ارزش‏هاى غربى (مانند: قرائت غربى حقوق بشر) یا سیاست‏هاى غربى بایستد، بایکوت و تحریم همه جانبه مى‏شود.

 در باره‏ ى دجّال در جوامع روایى مى‏خوانیم: (دجّال با رساترین فریاد خود که همه‏ ى عالمیان بشنوند بانگ مى‏زند: به سویم بشتابید اى هواداران من! منم آن کس که (خَلَق فَسوّى) و منم آن که (قدّر فهدى) آرى! (أنا ربکم الأعلى). همه ى این اوصاف در مورد تمدن غربى صادق است. غرب مادّى و متافیزیک ستیز از طریق امپراطورى اهریمنى و جهانى رسانه‏ ها و شبکه‏ هاى عظیم صوتى - تصویرى - مطبوعاتى با ترویج اخلاق، حقوق، ارزش‏ها و هنر مادّى، ولایت خود بر شئون انسان را فریاد مى‏کند و با حرکت خزنده‏ ى فراگیر خویش، آدمى را در چنبره و قبضه ى خویش گرفته و از عالم علوى جدا ساخته است.

 وسایل ارتباط جمعى، بلندگوى تبلیغ ارزش‏ها و هنجارهاى مادّى‏اند و قوانین دست ساز بشر غربى با هزار نوع تدلیس و آرایش و چاشنى به هاضمه ى فکر جامعه جهانى خورانده مى‏شود و به این شکل، تمدن مادى و فرهنگ دین‏ستیز غربى، ولایت و سرپرستى خود را بر معاش و معاد انسان و سعادت و رستگارى وى اعلام مى‏دارد و ولایت هر منبع غیبى و متافیزیکى را نفى مى‏کند که در واقع این جز کوس خدایى‏زدن و ادعاى ربوبیت کردن، نیست.

 از احوال غریب دجّال است که به همراه او آب و آتشى دیده مى‏شود که آن آب در حقیقت آتش و آن آتش در واقع آب است، بنا بر این هر کس این دو را مشاهده کرد، باید در آن آتش در آید که همانا آبى است بس زلال.

 چه کسى است که نداند آب گواراى لذت‏هاى دنیوى و مشتهیات حیوانى و تکاثر ثروت و رفاه مادى که غرب ماده باور و ماده ‏پرست به کام انسان عطشناک مى‏ریزد، چیزى جز آتش سعادت سوز و شرافت سوز نیست، و نیز کیست که نداند آنچه که غربِ از آسمان بریده و زمین‏گیر شده! زشت و ضد ارزش معرفى کند، در حقیقت جز آب حیات رستگارى نیست.

 دجّال در تراث روایى ما، یک چشم معرفى شده است و گفته شده که چشم دیگر او کور است و قطعا این وصف، زیبنده ى تفکر و تمدن ماده‏زده ى غربى مى‏باشد؛ چه آن که غرب از دو بخش عالم و هستى آدمى یعنى ماده و معنا و به عبارت دیگر جسم و روح، تنها ماده و مادیات و جسم و جسمانیات را مى‏بیند و اساسا توانایى مشاهده‏ ى معنا و معنویت و روح و روحانیت را ندارد و این یعنى او از یک چشم محروم است و یکى از دو سمت و سوى جغرافیاى هستى را ندیده و هرگز درک نکرده است.

 سرانجام در احادیث مى‏خوانیم که (هیچ جایى از زمین باقى نمى‏ماند مگر آن که دجّال در آن گام مى‏نهد و حضور خود را اعلام مى‏کند به جز مکه و مدینه؛ زیرا فرشته‏اى با شمشیرى بر فراز این دو ناحیه ‏ى مقدسه ایستاده و از ورود دجّال به آن‏ها جلوگیرى مى‏کند).

 از زمانى که استعمار قدیم در لباس استعمار نوین، تجدید حیات کرد و با استعمار فکرى -فرهنگى و استکبارى اقتصادى، اختاپوس‏ وار با بازوهاى پلید خود به اطراف و اکناف چنگ ‏اندازى کرده، هیچ قسمتى از کره‏ ى خاکى از لوث وجود او بر کنار نمانده و همه کشورهاى جهان سایه ى شوم او را بر سر خود حس کرده‏اند. همه ى فرهنگ‏ها مقهور ارزش‏ها و هنجارهاى غربى قرار گرفته است مگر ایدئولوژى مترقى و حیات‏بخش اسلام ناب که در حدیث فوق با زبان سمبلیک، حرم الهى مکه و حرم نبوى مدینه - سراى توحید و نبوت- نماد آن قلمداد شده است و این به آن معناست که تفکر اِلحادى، نوین غرب هرگز اسلام اصیل را مقهور نخواهد ساخت که (الاسلام یعلو و لا یُعلى علیه).