این شعر یک کتاب اخلاق است . یعنی اگر کسی بخواهد آدم بشود باید به این شعر عمل کند. 

 صُمت و جوع و سَهر و عُزلت ، ذِکر به دوام        ناتمامان جهان را کند این پنج تمام

صُمت ؛ یعنی سکوت ، یعنی اگر در جمعی هستی ، افراد حاضر هرچه می گویند ، بگویند، تو ساکت باش. ولی اگر کار به غیبت رسید ، شما جلوی آنها را بگیر یا بلند شو برو. « جوع» ؛ یعنی گرسنگی. خوب است که انسان همیشه اشتها به غذا داشته و گرسنه باشد. ما الان پر خوری می کنیم، ولی اشتها نداریم. « سَهر» یعنی شب زنده داری . یعنی انسان پیش از اذان صبح از خواب بیدار شود؛ قبل از اذان صبح از خواب برخیزید. قرآن بخوانید. خواندن قرآن ، زنگار را از دل انسان پاک می کند.« عزلت» یعنی دوری جستن از مردم دنیا ؛ از کسانی که اهل غیبت و دروغ و تهمت و ... هستند، دوری کنید .

 با بدان کم نشین که صحبت بد        گرچه پاکی ، تو را پلید کند

 آفــتاب بــه این بـزرگــی را                لکـــة ابــر نا پـدیـد کــند

«ذکر به دوام» : یعنی انسان دائم الذکر باشد. به یاد خدا باشد. هر روز مقید باشید ذکر لا اله الا الله را صد بار بگویید.

( از فرمایشات آیت ا... مجتهدی تهرانی – ره)