شهید برونسی می گفت:

"وقتی که سرم را روی خاک های نرم کوشک گذاشتم، توسل کردم به مادرم زهـــرا "س". بعد از راز و نیاز، اشک هایم تند تند سرازیر شد به قدری که خاک نرم آن جا گل شد. یک باره صدای ملکوتی خانمی را شنیدم که فرمود: "فرمانده، این جور وقت ها که به ما متوسل می شوید ما هم از شما دستگیری می کنیم." 

خاکهای نرم کوشک ص 14 و 15