مستم و دیوانه و شیدائیم
مست گل و لاله زهرائیم
 آن گل زهرا که جهان مست اوست
چرخه اقلیم جهان دست اوست
 روشنى ماه بُوَد چهره‏اش
ظلمت شبها بود از طرّه‏اش
 عطر بهاران همه از موى اوست
شیفتگان شیفته روى اوست
 نیست به گلزار جهان خوب‏تر
چون گلِ زهرا گلِ محبوب‏تر
 این گل طاها که گل سرمد است
چهره ماهش چو رخ احمد است
 زنده جهان از دم عیسایى‏اش
دست خدایى ید بیضایى‏اش
 خاتم شاهى جهان دریدش
هر چه کند حکم همان آیدش
 قبله عشّاق بود خال او
سلطنت و مُلک جهان مال او
 مى‏کند اعجاز چو پیغمبرى
بر همگان مى‏کند او رهبرى
 مى‏شکند هر چه صنم باشد او
بر صف اشرار جهان تازد او
 بشکند او گردن فرعونیان
خوار نماید رخ نمرودیان
 مى‏سترد اشک ز بیچارگان
یار شود بر دل غمخوارگان
اى گل زهرا که جهان مست توست!
عرصه و اقلیم جهان دست توست!
 شیفته ماه رخت، این دلم
ساخته‏اند از گل رویت گِلم
 مستم و از عشق تو دیوانه‏ام
بر رخ زیباى تو پروانه‏ام
 یک دم از آن حجله برون آ، گلم
گوشه چشمى بنما بر دلم
 بر فکنى از رخ اگر آن حجاب
چهره بپوشد ز رخت آفتاب
 ماه من از پرده درآ، جلوه کن
روح جهان را به رخت تازه کن
 ظلمت و جهل بشرى حاکم است
حق و عدالت به میان غایب است
 حق شده آغشته به خون در میان
عرصه ناحق شده است این جهان
مى‏رسد آخر به خطش، انتظار
مى‏شکفد در قدمش صد بهار
 مى‏دهد آخر گل زهرا ثمر
کشتى اسلام رهاند ز شر
 شیفتگان منتظر راه تو
منتظر چهره چون ماه تو...

رضا قاسم‏زاده