امام حسن علیه السلام پسرى دارند به نام‏ (حسن‏)که هم اسم خودشان است و لهذا به او مى‏گفتند(حسن مثنى‏)یعنى حسن دوم،حسن بن الحسن،حسن دوم داماد ابا عبد الله الحسین است. فاطمه بنت الحسین زن حسن مثنى است.از حسن مثنى و فاطمه بنت الحسین پسرى متولد مى‏شود به نام‏ (عبد الله‏) و چون این پسر،هم از طرف مادر به حضرت امیر و حضرت زهرا متصل مى‏شد و هم از طرف پدر و خیلى خالص بود،به او مى‏گفتند(عبد الله محض‏) یعنى عبد الله،کسى که یک علوى محض و یک فاطمى محض است،هم از پدر نسب [به على علیه السلام و فاطمه علیها السلام] مى‏برد و هم از مادر.عبد الله محض پسرانى دارد یکى به نام محمد و یکى به نام ابراهیم.زمان اینها مقارن است‏ با اواخر دوره اموى یعنى در حدود سنه 130 هجرى.محمد بن عبد الله محض بسیار مرد شریفى است که به نام‏ (نفس زکیه‏) معروف است.در آخر عهد اموى سادات حسنى قیام کردند حتى عباسیها هم با محمد بن عبد الله محض بیعت کردند.حضرت صادق علیه السلام را نیز در جلسه‏ اى دعوت کردند و به ایشان گفتند ما مى‏خواهیم قیام کنیم و همه مى‏خواهیم با محمد بن عبد الله بن محض بیعت کنیم،شما هم که سید حسینیین هستید بیعت کنید.امام فرمود:هدف شما از این کار چیست؟ اگر محمد مى‏خواهد به عنوان امر به معروف و نهى از منکر قیام کند،من با او همراهى مى‏کنم و تاییدش مى‏نمایم،اما اگر مى‏خواهد به این عنوان که او مهدى این امت است قیام کند اشتباه مى‏کند،مهدى این امت او نیست،کس دیگر است و من هرگز تایید نمى‏کنم.شاید تا حدودى مطلب براى خود محمد بن عبد الله محض هم اشتباه شده بود،زیرا هم اسم پیغمبر بود،یک خالى هم در شانه‏اش داشت ،مردم مى‏گفتند نکند این خال هم علامت این باشد که او مهدى امت است.بسیارى از کسانى که با وى بیعت کردند،به عنوان مهدى امت‏ بیعت کردند.معلوم مى‏شود که مساله مهدى امت آنقدر در میان مسلمین قطعى بوده است که هر کس که قیام مى‏کرد و اندکى صالح بود افرادى مى‏گفتند? این همان مهدى‏ اى است که پیغمبر گفته است.? اگر پیغمبر نمى‏گفت این طور نمى‏شد.