و کمکم کن اگر کسی با من ناراستی می کند، من با او راستی کنم.

اگر کسی رهایم می کند، من به او خوبی کنم.

اگر از یکی کمکی خواستم و نکرد، وقتی او سراغ من آمد، من بخشنده باشم.

اگر یکی قهر می کند، من پیشش بروم.

کمکم کن اگر یکی پیش دیگران بدی هایم را می گوید، همه جا خوبی اش را بگویم

و اگر یکی به من خوبی می کند، درست تشکر کنم و اگر بدی هم می کند، فراموش کنم.

^{خدایا! کمکم کن}

موقع فرو بردن عصبانیتم؛ موقع آشتی دادن مردم، موقع دوست کردن آدم هایی که از هم دورند،

موقع پنهان کردن بدی های دیگران، موقع مهربانی، موقع فروتنی و موقع خوش رویی،

به قشنگی بنده های خوبت باشم؛

به زیبایی آنها باشم که از تو حساب می برند.

صحیفه سجادیه، دعای بیستم.